Getest: LG OLED65W7V

Het design is indrukwekkend. Het scherm geeft de indruk dat er puur beeld op de muur verschijnt. De soundbar kan echter niet aan de muur bevestigd worden en moet op een schap of laag meubel staan. De lintkabel die beide verbindt, is wit en zal op een gekleurde muur opvallen. Je moet ook al je bronapparaten dicht bij de soundbar opstellen, want die bevat alle aansluitingen. Een aparte doos met aansluitingen die we verderop in een kast kunnen stoppen, had een modernere look mogen krijgen.

De beeldkwaliteit is duidelijk verbeterd ten opzichte van 2016. Voor niet-hdr content was de kalibratie zo goed als perfect. Er is veel meer schaduwdetail zichtbaar, en kleurbanding in donkere scènes is grotendeels verdwenen. Maar helemaal perfect is het nog niet. De donkerste details hadden op testbeelden een rode en groene tint. En in sommige scènes waren er nog steeds kleurbanden zichtbaar.

De geclaimde verbetering in luminantie konden we makkelijk verifiëren in de meting. Die kwam uit op 165 nits voor een volledig wit scherm, en 866 nits piekluminatie in hdr (bij een correcte kalibratie in de ‘vivid hdr mode’ haalden we zelfs 1.000 nits). Dat komt overeen met de claim van een 25 procent verbetering. Ook de hdr-kleurweergave haalt duidelijk voordeel uit de grotere look up-tabel. Het saturatieverloop van de kleuren is veel nauwkeuriger. Hdr-beelden laten dan ook een erg goede indruk achter.

Minder tevreden zijn we over de ‘hdr-effect’ beeldmode die niet-hdr content een hdr-look geeft. Daarbij verdween veel zwartdetail, en de kleurtemperatuur werd aanzienlijk koeler. Wat ons betreft kun je het beter houden bij de film-beeldmode, die perfect gekalibreerd én levendig beeld geeft.

De soundbar draagt het Dolby Atmos logo, maar kon ons niet helemaal overtuigen. Dat kan gedeeltelijk aan de testomgeving liggen, al denken we dat een aparte subwoofer de basprestaties aanzienlijk zou verbeteren.